że pogubiona, że nierozważna...
że kompletnie nie wiem co mam robić...
że coś w głowie się dzieje, że serca bardzo nie spokojne...
że szukam drogi, że błądzę - że wracam, cofam się i idę do przodu i znów się cofam...
że dni są bez znaczeń, chwile bez zachwytu...
że bylejakość, że nijakość, że czas przecieka przez palce...

byłam dziś na rozmowie kwalifikacyjnej... i mam mieszane uczucia- hm...
mogłoby się udać - praca w charakterze logistyka...
zauważam że coraz lepiej radzę sobie ze stresem...  jestem opanowana...
facet chyba próbował mnie wyprowadzić z równowagi- nie udało mu się to...
jestem już dziś zmęczona... - wszędzie trzeba było czekać około 20, 30 minut- tak jak by mój czas nie był cenny - ale zniosłam to ze stoickim spokojem...
tak więc cały proces rekrutacyjny trwał 2,5 godziny...

czekamy na wyniki..

z pytań niestandardowych:
"każdy kij ma dwa końca, ile końców ma 5,5 kija? "
"wymień jak najwięcej zastosowań krzesła" - to chyba na kreatywność...

dziś moja samotność mi przeszkadza...
cisza- uciszyła rozkołysane emocje- jestem dziś bardzo niespokojna...
- jakoś tak nie po mojej myśli wszystko- jakoś tak nie tak jak powinno być...

 perspektywa pracy trochę przeraża trochę cieszy...

"przecież Ty nie lubisz blondynek" , "ale z niej konkretna dziewczyna jest"  -
wkurza mnie potrzeba udowadniania swojej wartości i inteligencji...
tak bardzo wkurza mnie stereotyp "słodziej i pustej blondynki" - na każdym kroku się z tym spotykam...
co za schematyczni ludzie...

na dobry początek... 

"wielkie oczy ma strach palce pogrożę mu

permanentnym tuszem bądź - w czerwieni do twarzy mi , 

bez szablonu i bez wzoru namiętnie aż do krwi..

wielkie oczy ma strach, palcem pogrożę mu "

leśna randka

obudziłam się rano w dobrym nastroju... - jakoś tak myśli powędrowały w Jego kierunku - spontanicznie wystukałam krótkiego smsa - od że uśmiech przesyłam na dobry początek tygodnia...
odpowiedź była zaskakująca - propozycja spotkania, znów spaceru tym razem w lesie..

lubię Jego punktualność
to było dobre spotkanie, spokojne, ciepłe znów pełne śmiechu - tym razem pełne śmielszych spojrzeń...
Jego włosy mają kolor kasztanów - nie umiem tego lepiej określić...
łaziliśmy tak dobrze znanymi mi ścieżkami... las jesienią wygląda bajecznie- za każdym razem mnie zachwyca...
siedzieliśmy na kawałku pnia - w zasadzie plecami do siebie- rozmawiając...
zawsze zaskakuje mnie szybkość z jaką czas płynie na takich spotkaniach...

chcę Go jeszcze i jeszcze i jeszcze...
skazana na czekanie... 

deszczowo nostalgicznie- usypiająco... a z drugiej strony bardzo rytmicznie- ze słuchawkami na uszach - cały świat mam daleko... i mam ochotę tańczyć- moje "po koncertowe" odkrycie... słucham i słucham w kółko...

mam ochotę na spacer w deszczu, na długi gorący prysznic i dobry sen - wszytko do zrobienia...

kolejna książka która mnie pochłonęła - niesamowita.... ostatnio bardzo dużo czytam - brak pracy skutkuje dużą ilością wolnego czasu- który staram się wykorzystać jak się da- puki mam urlop od życia;)
od pośpiechu, od rannego wstawania, od tego że coś muszę...

wczoraj udało mi się wyrwać na imprezę... to był dobry wieczór-nie porywający ale dobry... darmowe wejściówki, darmowe piwo... i zdjęcie w dość pewno śmiesznej pozycji... - hm zobaczymy... 
( co jakiś czas w klubie pojawia się fotograf, który poluje na bawiących się ludzi )
potańczyłam - to najważniejsze...

jesień... zbieram kasztany- znów mam je wszędzie w każdej torebce i w każdej kieszeni...
park tak pięknie dziś wyglądał - pełny liści, taki cichy, zanurzony w pomarańczowym światłe latarni...

i to dzisiejsze spotkanie- było zupełnie inne - no bo i osoba inna...
pełna konsternacja- różnica jak dla mnie jest piorunująca...
nie zrobię teraz statystyki porównawczej... niby wszytko okej, niby rozmawiamy, żartujemy śmiejemy się... ale dziś cały czas czułam napięcie, tak jak bym cały czas musiała się starać, udowadniać - moją inteligencje poczucie humory...  a przecież do cholery nie muszę nikomu nic udowadniać...

i zatęskniłam za tym poczucie spokoju i swobody...
och i tak bardzo bym chciała ażeby On czuł podobnie... hm- ale cisza to raczej nie jest dobry początek...

tak więc, mężczyzn rozróżniamy na dwie kategorie- tych którym podobam się ja i tych którzy podobają się mi... -  wspólnego mianownika na razie brak...